Tell el Amarna
Encyklopedia PWN
język wschodniosemicki; jako język żywy istniał do IV w. p.n.e., jako nauk. i liturgiczny do początku n.e.; używany początkowo przez Akadów tylko w Mezopotamii, od II tysiąclecia p.n.e. rozprzestrzeniał się na prawie cały staroż. Bliski Wschód;
państwo na staroż. Bliskim Wschodzie, wzmiankowane już w tekstach z Ebla (III tysiącl. p.n.e.), a w II tysiącl. w źródłach hetyckich, ugaryckich i egipskich z Tell el-Amarna
najstarsza nazwa Cypru (sumer. alaš ‘miedź’),
dział archeologii staroż. Bliskiego Wschodu, który zajmuje się zbieraniem i klasyfikacją danych archeol. z terenów związanych z dziejami opisanymi w Biblii.
starożytne państwo i kraina obejmujące całą południową, nizinną część Mezopotamii (obecnie południowy Irak).
niem. egiptolog i architekt;
